Του κ Νικου Θεοφίλου
Διευθυντού Πωλήσεων και Ανάπτυξης της ΓΕΩΕΛΛΑΣ
Μετά από μακροχρόνια και εντατική χρήση λιπασμάτων, τα εδάφη στην Ελληνική επικράτεια, έχουν γίνει πολύ φτωχά και σε πολλές περιπτώσεις ακατάλληλα για καλλιέργειες .
Φτωχά και ξηρικά εδάφη
Ο Ατταπουλγίτης το Ελληνικό ορυκτό που εξορύσσεται από τα μοναδικά Ευρωπαϊκά κοιτάσματα που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή των Γρεβενών, προσφέροντας το πολύ μεγάλο μικροσκοπικό πορώδες (250m2/g) και την εξαιρετικά υψηλή ικανότητά του δέσμευσης νερού (>150%), σε συνδυασμό με οργανική ουσία, μπορεί να ενισχύει τα εδάφη, παίζοντας τον ρόλο του ρυθμιστή υγρασίας και θρεπτικών συστατικών. Τόσο σε περιπτώσεις ξηρασίας που βασανίζουν πολλές περιοχές και νησιά (εξάλλου αυτό είναι και ένα σύγχρονο φαινόμενο που παρατηρείται πλέον κατά τους εαρινούς μήνες και στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη) το ορυκτό ελαχιστοποιεί τις απώλειες της υγρασίας λόγω του μικροσκοπικού ταμιευτήρα που διαθέτει, αλλά και αντίθετα σε συνθήκες υψηλών βροχοπτώσεων και υγρού περιβάλλοντος (βόρεια και ορεινή Ελλάδα) προστατεύουν το ριζικό σύστημα από την σήψη προσφέροντας παράλληλα και τον απαιτούμενο αερισμό.
Προϊόντα Ατταπουλγίτη
Με δοσολογίες προσθήκης 150-200 Kg/ στρέμμα καλύπτουν όλες τις πιθανές συστάσεις εδαφών από την πλέον αργιλική (AGLEV SI 100 κοκκομετρίας 0.60-4.75 mm) έως την πλέον αμμώδη (AGLEV SI 200 κοκκομετρίας 0.25-1.18 mm), με την λεπτή κοκκομετρία AGLEV SI 300 κοκ. <45 μm, να βρίσκει χρήση στα ριζοποτίσματα και εφαρμόζονται στην φύτευση : κηπευτικών, οπωροφόρων, καρποφόρων, καλλωπιστικών, αρωματικών, βοτάνων, υπερτροφών κλπ, ενώ το φάσμα χρήσης τους εκτείνεται και σε σπορεία, καθώς και σε μίγματα με φυτοχώματα και τύρφες.
Στις καλλιέργειες
Η βαθύτερη, η ταχύτερη και η μεγαλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος (βλέπε photo 1 &2 με και χωρίς ατταπουλγίτη στην περίπτωση της ντοματιάς), η αυξημένη ικανότητα συγκράτησης υγρασίας που μεταφράζεται σε μείωση των ποτισμάτων (έως και 66 % δηλ. 1 πότισμα αντί για 3), η ρύθμιση της υγρασίας μεταξύ ξηρών και υγρών περιόδων, η μείωση της συρρίκνωσης του εδάφους στους διάφορους κύκλους ποτίσματος, η μείωση της υδροφοβικότητας εδαφών και τύρφης, καθώς και η σταδιακή αποδέσμευση των θρεπτικών συστατικών από το έδαφος προς το φυτό, αποτελούν και τις κύριες δράσεις του ατταπουλγίτη, ενώ οι αποδόσεις όλων των καλλιεργειών βρέθηκαν βελτιωμένες σε ποσοστά που φθάνουν έως και το 100 %, όπως η περίπτωση της πατάτας όπου υπήρχε και θεαματική αύξηση του αριθμού τω κονδύλων και βελτίωση της ομοιογένειας τους (Φώτο 3 χωρίς ατταπουλγίτη & Φώτο 4 με ατταπουλγίτη), όπως και στην περίπτωση των κηπευτικών (μπρόκολο) όπου στις τρείς δεξιές σειρές στην Φώτο 5 παρατηρείται επίσης σημαντικότατη ανάπτυξη με τον ατταπουλγίτη σε σύγκριση με τις αριστερές σειρές.
